《岘山樵隐歌为二令刘克和赋》拼音版

元代胡奎

xiànshānqiáoyǐnwèièrlìngliú--kuí

liúhóuxiāngyángrényánxiāngyánghǎoqiáoboyǐnxiànshānyánghànshuǐjiāngliúhàohào

cháojiāngshàngshuǐqiáoshānzhōngyúnshízuòchuídiàoshūxíngxīn

xiàoshāfēngliújìnshānjiǎnjiāchítóuxiāosànxiǎoérpāishǒuchàngtóngshàngguīláizhīwǎn

gèngyánggōngduòlèibēiyīngxióngdàilìngrénmíngjiādiébáidòngqiānzàiláijiànzhī

hànjiāngzhīshuǐtáo绿xíngérhuāmǎntóu

huànzhédōng西shíniánqiánchéngsānqiānláimèngzhúnánfēngzhídàopánggōngjiùzháiqián

shítiángēngshānyáocǎojīnzhīmǎndāngōngchéngguīláixiāngcóngxuéqiáo

胡奎简介

唐代·胡奎的简介

元明间浙江海宁人,字虚白,号斗南老人。明初以儒征,官宁王府教授。有《斗南老人集》。

...〔 ► 胡奎的诗(1186篇)