《希深惠书言与师鲁永叔子聪几道游嵩因诵而韵》拼音版

宋代梅尧臣

shēnhuìshūyánshīyǒngshūzicōngdàoyóusōngyīnsòngéryùn--méiyáochén

wénjūnfèngchénzhàoruìzhùlíngxiù

shānshuǐliáoyóuzhìyuànshùjiù

péngcóngkuàngèrxiù

fāngjiànchūnshícánzhòulòu

chūjīnggōushìlǐngbǎishàngmào

quèguòhuányuánguānshíxiāngchēngdòu

zhāishéngǔnbèizǎoxiù

shìdēngshānjiāochánggèngduǎnhòu

cóngzhěshíshùrénqīngwèilòu

shìshítiānqīngyīnyǒngbēnzhòu

yúnyányǎokuīhuācǎocángjiàndòu

pánglínyǒuzhēnqínjīngguāruògòu

pánshízànxiūhóngquánzhùtūnshù

shàngkuīchuāngzhǎnjuéfēigòu

xiàwándǎozhēnkūnyàojīnwéntòu

yǐnzixióngjiǎopānyuánniǔ

ōuyángchēngzhuànglíngruǎndiānbèi

jìnghuānxiāngchímángjuējiànróu

xiāncúntánsānzuìshúyúnmiù

zāifēngchánbēishùjuānlòu

ǒuzhìshíshìláizhěgòu

juédǐngkànzhūfēngàiránqīngzhòu

yáoxièchénfánzhīqúnniǎoshòu

hángōngchuánshíshìwénzhījiù

dāngshíxìngshāoshuāixiáxúnjiū

dōngànzhōngshìzichíjīngzhòu

jīnèrshíniányǐnshítóngyuányòu

jūnzilíngyīnchōngěrcòu

chángnièguòcháixiānqiǎo

suìguāizhēnyángānjiù

zhōngdǐnghuìwàngliángchánhàozhòu

fēnfēnzuòtánxuècǎocǎoshāngdòu

qīng湿shījīnshangshuírénléishòu

便biànwàngxíngháiwèiliànyīngwēi

huòguìgōngjìnkuángmào

guīláiyóushǎoshìqiúshūyǐndòu

shíshìtiáoguòtàn访fǎngréngxièhòu

ménluóshàngcénsuìxiān广guǎngmào

shuǐchūjiānjuānjuānchéngliū

fánxūnzhēnglíngzhēnāngòu

xiáqiānxúnmóuzhuànzhòu

xiántáixiǎnwénchéngwèizàohuàshòu

biāozhīshénqīngdòngmínwèichánggòu

juéfēngmíngnéngjiǔzhānkòu

cōngcōngsuìxiāozhēngshèngshìjiē

zòngxuānjiǎngguàishuōduōjiāoróu

língchénguānsāiyángzhuīshǎngyánfěihòu

qióngbǎiníngdànzuǒyòu

zuócháoshūbàowénshénzuìchúnzhòu

suǒjiēyóuyuǎnfāngxīnyānbèijiù

梅尧臣简介

唐代·梅尧臣的简介

梅尧臣

梅尧臣(1002~1060)字圣俞,世称宛陵先生,北宋著名现实主义诗人。汉族,宣州宣城(今属安徽)人。宣城古称宛陵,世称宛陵先生。初试不第,以荫补河南主簿。50岁后,于皇祐三年(1051)始得宋仁宗召试,赐同进士出身,为太常博士。以欧阳修荐,为国子监直讲,累迁尚书都官员外郎,故世称“梅直讲”、“梅都官”。曾参与编撰《新唐书》,并为《孙子兵法》作注,所注为孙子十家著(或十一家著)之一。有《宛陵先生集》60卷,有《四部丛刊》影明刊本等。词存二首。

...〔 ► 梅尧臣的诗(1885篇)