《薛乐道自南阳来入都留宿会饮作诗饯行》拼音版

宋代黄庭坚

xuēdàonányángláidōuliú宿huìyǐnzuòshījiànxíng--huángtíngjiān

xuēhóuběnguìzhòushèshǐzhōng

jīnlántuōpíngshēngguāzhūcóng

shùmiànshàngchéngqīnkuàngnǎiliándòng

jiāoyóuzijiǎngxuéliánzhòng

réntōng使shǐlìngháizhìjiēnòng

xiāngliánqíntóngcǎilángōng

měichíjūnjiāshūpíngānkuǎnfèng

qínrénzhìyōugòng

shìzhītíngwèicáowēiguòchéngsòng

cóngzhāngzhǎnggōngkěnwèishíyòng

qiūātóngzhízàifèng

shēngkǒugēngshìshìhándānmèng

jūnbàoyōuduānjiǔwǎnwèirěnxiù

gāoqiūnánguīshāokuānzòng

huánghuāshàngmǎnbáifāngwèng

yánzhùyànqiějièzhòng

shuāngfēnglièwéiyínzhúdōng

zuòxìnghuānyǐnníngtòng

shūzhōngmíngxiǎozhuàngxiǎozuòhánméng

jiùxiāoxiāomíngzhēngrénshāoshāodòng

jiǔhuáiliǔzhōngzònghuǎnqīngkòng

zhūlóuháoshìhóngxiùqīngsòng

xiànkuàicáijiāngchéngjiěbāogòng

xièbāiézihuángjiǔqīngdòng

shāngyáozhuózhījiànsòng

xíngxíngbiānchuíjuànduǎnfánfěng

黄庭坚简介

唐代·黄庭坚的简介

黄庭坚

黄庭坚(1045.8.9-1105.5.24),字鲁直,号山谷道人,晚号涪翁,洪州分宁(今江西省九江市修水县)人,北宋著名文学家、书法家,为盛极一时的江西诗派开山之祖,与杜甫、陈师道和陈与义素有“一祖三宗”(黄庭坚为其中一宗)之称。与张耒、晁补之、秦观都游学于苏轼门下,合称为“苏门四学士”。生前与苏轼齐名,世称“苏黄”。著有《山谷词》,且黄庭坚书法亦能独树一格,为“宋四家”之一。

...〔 ► 黄庭坚的诗(2085篇)